بررسی اثر آموزش زندگی خانوادگی در کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودکان اختلال یادگیری در خواندن و نوشتن

چکیده: هدف اساسی این پژوهش بررسی اثر آموزش زندگی خانوادگی [1](fle) بر کاهش تنیدگی مادران دارای کودکان اختلال یادگیری خواندن و نوشتن ‎می‎باشد. برای به‎دست آوردن داده‎های مورد نیاز تحقیق از طرح آزمایشی پیش‎آزمون و پس‎آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. بدان معنا که 60 نفر از مادران دارای کودکان اختلال یادگیری [2](ld) که به‎طور تصادفی از جامعه آماری 154 نفر، مادرانی که از تاریخ 10/7/86 لغایت 1/10/87  به هنگام اجرای پژوهش به مراکز اختلال یادگیری در شهرستان رشت مراجعه کرده بودند و اختلال یادگیری کودکانشان توسط این مراکز تأیید شده بود، انتخاب گردیده و در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارش تصادفی شدند. کلیه مادران قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل (آموزش زندگی خانوادگی) 33 سؤال مربوط به تنیدگی والد را در چهار زیر مقیاس افسردگی، احساس صلاحیت، انزوای اجتماعی و سلامت والدینی از شاخص تنیدگی والدینی [3] (psi) متغیر وابسته را تکمیل کرده و برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از آزمون پارامتریک t استیودنت برای مقایسه دو گروه مستقل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است به کمک برنامه و مدل آموزشی زندگی خانوادگی در پژوهش حاضر، می توان ویژگی‎های مربوط به والد را که علت افزایش تنیدگی والدینی می‎شوند، تغییر داد. بدین معنا که افزایش مهارت‎های مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال یادگیری از طریق محتوای برنامه‎ای برای آشنایی مادر با فنون فرزندپروری از یکسو و با تغییر ادراک مادر از طریق محتوایی جهت آشنایی با اختلال یادگیری و ویژگی‎های آن می‎توان باعث کاهش تنیدگی، افسردگی و انزوای اجتماعی و بهبود احساس صلاحیت و سلامت مادران دارای کودک اختلال یادگیری خواندن و نوشتن شد.